Wojtek

I znów musiałam przegłodzić kociaste, i znów niektóre kotki awanturowały się w nocy robiąc wszystko by mnie obudzić. Oczywiście pobudka była srogą zemstą za puste miski. Wstałam, z lekka nieprzytomna uniemożliwiłam hałasowanie i padłam do dalszego snu - mijający tydzień był wyjątkowo męczący.

Wojtuś, jako najmłodszy w rodzinie, jest z pozoru introwertyczny. I dodatkowo ma mieszane uczucia wobec Sary: a to się układa tuż przed jej nosem i daje się smyrać i obwąchiwać, a to zmyka przed nią w popłochu. A szczególnie zmyka, gdy Sara przybiega sprawdzić kogo głaszczę. Skutkiem tego Wojtuś jest chyba najmniej przytulanym kotem w domu. Choć jest postęp - śpi ze mną:-)

Transport Wojtka do PanDoktora zapewniła niezawodna Ciocia Z., której z tego miejsca, wobec wszystkich serdecznie dziękuję za nieocenioną pomoc. Bez niej nie dalibyśmy rady :-)

Zanim nadszedł czas, w którym mogłabym się martwić brakiem jakichkolwiek sygnałów z gabinetu weterynaryjnego, dostałam elektroniczną wersję karty zabiegu i odetchnęłam. Jedn ząb usunięty, jeden usunął się jakoś wcześniej, kontrola za rok (muszę chyba zacząć intensywniej korzystać z kalendarza z przypominajką). Wojtulek wymusił na PanDoktorze głaski, grzecznie dojechał do domu i w porze kolacji skubnął to i owo.

Na razie koniec. Tzn. w najbliższy czwartek jedziemy z Sisulką na kontrolę, a później będzie miała usuwane pozostałe zęby, ale przez kilka najbliższych dni mogę spać spokojnie.

Jutro Kociokwiki dostaną rybę w nagrodę, że były takie dzielne.

Nusia

Pytanie kogoś, kto ma kilka zwierząt o to, które z nich kocha najbardziej jest równie niezręczne, jak pytanie rodziców o to, z którym ze swoich dzieci czują się najbardziej związane. I choć wszystkie koty Kociokwika są moje, to jednak Nusia jest jakby najmojsza. Mam do niej słabość, pozwalam jej na rzeczy, na które innym kotom pozwalam mniej chętnie i rozpieściłam ją straszliwie.

I pewnie dlatego, mimo wielkiego zaufania jakim darzę PanDoktora, o Nusię bałam się jakoś mocniej niż o inne koty. Owszem, o Sisi i Gusię się niepokoiłam, bo dziewięcioletnie kotki to jednak już panie w słusznym wieku, ale Nusia (przyznaję - znacznie za obszerna) spędzała mi sen z powiek.

Przegłodzona od wczorajszej kolacji Nusia burczała do mnie od rana przymilnie. Niestety dla niej, byłam twarda i kociaste nie dostały jeść. Przed południem Ciocia Z. zapakowała kocicę do transportera i niczym siłacz trenujący podnoszenie ciężarów ruszyła z nią do samochodu. A Nusia śpiewała... Całą drogę śpiewała i dopiero u PanDoktora uznała, że właściwszym będzie udawać, że śpi. Może wówczas dadzą jej spokój? Nie dali spokoju, ale dali zastrzyk.

Gdy Sisi i Gusia były w gabinecie weterynaryjnym PanDoktor dzwonił w trakcie wybudzania kota, żeby opowiedzieć mi co i jak. Co prawda, widząc lekarski numer telefonu wyświetlający się na moim aparacie próbowałam zejść na zawał, ale gdy dziś telefon nie zadzwonił... Wyobrażacie sobie co czułam? ;-)

Nusia ma usuniętą większą część zębów. Dostałam ją wybudzoną tak jak poprzednie koty, ale miałam silne podejrzenia, że jeszcze śpi - nie zareagowała na moje pojawienie się, tkwiła nieruchomo w transporterze. Okazało się jednak, że jest obrażona i nieszczęśliwa, a w międzyczasie zdążyła nasyczeć na PanDoktora.

Teraz siedzi koło komputera na stole i burcząc cichutko czeka aż pójdę do łóżka i zapalę lampkę nocną, by poczytać. A ona czym prędzej zwinie się pod światłem lampki i dogrzeje swój (już) najedzony brzuszek.

P.S. W piątek Wojtuś. On, mam nadzieję, tylko na czyszczenie zębów.

Gusia

I znów uskuteczniałam głodzenie kotów. Jeść dostały dopiero w południe, gdy Z. przyjechała, żeby zabrać Gusię do PanDoktora. Ponoć zapakowanie Gusi do transportera trudne nie było, za to nieco kłopotliwsze okazało się jej znieczulenie przed zabiegiem. Ale Ciocia wsparła PanDoktora trzymając Gusię i koteczka usnęła.

Stan jamy pyszcznej lepszy niż u Sisi, więc kolejna wizyta kontrolna za pół roku. Część zębów usunięta, a przy okazji pobrana do badań krew i zerknięcie przy pomocy USG do kocich wnętrzności (i znów musi brzuch zarastać, bo został ogolony).

Gusia drogę do domu przebyła spokojnie, a pobrudziwszy nieco ręcznik, którym wyłożony był transporterek, obraziła się na to brudne i przyległa całym ciałkiem do wyjścia z transportera, żeby się nie powalać. 

Po wyjściu na wolność nakrzyczała na ciekawską Sarę, pacnęła dla porządku Wojtka, zajrzała do miski i stwierdziła, że może jeść będzie później.

P.S. W środę Nusia.

P.S. 2. Za oknem szaleje burza z piorunami i nie możemy iść z mamutkiem na spacer. Nie uwierzyłabym w tę marcową burzę, gdybym nie widziała...

Sisi

Piątkowy zabieg Sisulka zniosła dobrze. Ma usuniętą połowę zębów - usunięcie wszystkich przy jednym zabiegu spowodowałoby zbyt wiele bólu i mogłoby doprowadzić do tego, że przestałaby jeść i trzeba by ją karmić sondą.

W piątek wieczorem odsypiała przeżycia na kaloryferze. W sobotę nie dała się umyć, sama się nie myła i nie jadła, więc pojechałyśmy na wizytę kontrolną. Dostała leki przeciwbólowe, a po powrocie do domu od razu dorwała się do miski.

Dziś zjadła niewiele, ale mam nadzieję, że będzie coraz lepiej.

Wieczorem znów schowam jedzenie i przegłodzę koty - jutro na zabieg jedzie Gusia.