16 stycznia 2014

Połowa stycznia za nami...

Nowy Rok nastał, a ja nie mogłam zmusić się do tego, by podsumować minione 12 miesięcy. Gdy myślałam o tym, co było, skupiałam się przede wszystkim na śmierci ukochanych zwierząt. Taki rok nie mógł być zaliczony do udanych.

Jednak 1 dzień Nowego Roku okazał się być na tyle przyjemny, że warto o nim wspomnieć. W drodze z Dolnego Śląska w Bieszczady odwiedziła nas moja Siostra wraz z Saszką. Gapa ze mnie, bo nie zrobiłam żadnego zdjęcia psom. Pospacerowałyśmy około godziny obserwując relacje między Saszką i Sarą i podziwiając to, w jak płynny sposób Saszka poddała się przewodnictwu/starszeństwu Sary. Podczas spaceru spotkałyśmy znajomego chow-chowa, który każdorazowo wita się entuzjastycznie z Sarą (ona z nim nieco mniej, bo bywa natarczywy) i który tym razem oszalał na punkcie Saszki. Biegł za nami! Kto zna chow-chowy ten wie, że to dość nieoczekiwane zachowanie.

Fajerwerkom, jak co roku, z największym zainteresowaniem przyglądała się Gusia. Dołączyła do niej też, ku mojemu zdumieniu, Nusia i po chwili wahania - Wojtek. Domagały się nawet otwarcia okna na balkon, ale gdy usłyszały hałas wybuchów popatrzyły na mnie zdegustowane tak, że czym prędzej zamknięłam okno.

Wolne dni dzieliłam między spacery z psem, a leżenie z kotami. Przyznacie, że to idealny podział. Zwierzaki też wydawały się z niego zadowolone. Gusia została wygłaskana za wszystkie czasy, a mina kocio-psiego towarzystwa na dźwięk budzika dzwoniącego 2 stycznia mówiła, że powiątpiewają w sprawność mojego umysłu. Ja, nieco przed 6, również;-)

Kilka dni styczniowych spędziłam w towarzystwie, choć nie tak bardzo bezpośrednim jak domowe, ptaków. I choć nie wiem szczegółowo jakie cechy wpływają na ich wartość, także finansową, doceniam urodę gołębi pocztowych.

W domu pojawił się nowy, szalenie interesujący koty, mebel. Poniższe zdjęcie stanowi zapowiedź. Reszta - wkrótce...

3 komentarze:

Joanna pisze...

znaczy się... masz nowego domownika...?
oj... ja też bardzo lubię towarzystwo kociaków i suni...
pozdrawiam cieplutko

wilddzik pisze...

Ech, pamiętam jak byłam dzieckiem, na osiedlu mojej babci mieszkała pani z dwoma chow-chowami. Jak mi się te psy podobały! Poszłam raz do niej zapytać za ile można kupić szczeniaka, odpowiedziała, że 1200zł (dwanaście milionów w tamtych czasach). No i ucięła moje marzenia tą brutalną prawdą ;-)
Głaski dla Waszego zwierzyńca, oby ten rok był duuuużo lepszy niż poprzedni. Pozdrawiam.

kociokwik pisze...

Joanno,
nie - nie mam:-)

Wilddzik,
Larry też pewnie kosztował nieziemskie pieniądze, ale nie wypada tak przy nim pytać Państwa ile zapłacili;-) Za to polecili nam salon psiej piękności:-)

Dziękujemy za życzenia - oby i Wam się wiodło!