28 grudnia 2011

Duszka

Kiedy 8 marca braliśmy do domu ze schroniska Duszkę wiedzieliśmy, że czeka nas sporo pracy przy tym agresywnym kocie. Pierwsze chwile, czyli Duszka mieszkająca za szafkami kuchennymi, czy pralką, utwierdzały nas w tym przekonaniu. Powoli jednak udawało się nam kotkę oswajać i jedyne czym mogliśmy się martwić to jej wciąż nienajlepszy wygląd. Latem okazało się, że Duszka ma cukrzycę i dla niej, no i dla nas, zaczęła się ostra jazda z glukometrem, restrykcyjną dietą i podawaną dwa razy dziennie insuliną. Wsparcie doktora i fachowej literatury dawało nam nadzieję, że unormujemy chorobę kotki, że będzie dobrze.

Dziś, po dobrze dobranej dawce insuliny, dobrej diecie, badamy poziom cukru we krwi nie tak często jak wcześniej. Jakieś trzy tygodnie temu zauważyliśmy, że Duszka zaczęła się zaokrąglać. Wcześniej, mimo, że łapczywie traktowała jedzenie, wciąż była chuda. Teraz zaczyna być widać brzuch. Poza tym, sierść - dotąd dość szorstka i mało przyjemna w dotyku, stała się gładsza, a kot wygląda lepiej. Cieszy nas to niezmiernie.

Bardzo rzadko zdarza się nam zostawiać coś do jedzenia na kuchennych blatach, bo wiemy, że Duszka - cokolwiek by to było - będzie się częstowała. Gdy jednak uda się jej coś zwędzić, natychmiast wszystko się wydaje, ponieważ Duszka wynosi ów ukradziony smakołyk z kuchni i zawodzi jękliwie, że nie wie jak sobie poradzić z jego jedzeniem, bo jest np. za duży.

Gdy pierwszy raz usłyszałam płaczącą w charakterystyczny sposób Duszkę byłam pewna, że coś się jej stało. Obydwoje pobiegliśmy przerażeni do niej, by odkryć, iż upolowała jakiegoś chrabąszcza i zupełnie nie wie, co z nim zrobić. Zdarzyło się jej także płakać nad zbyt, jej zdaniem, obszernym kawałkiem kurczaka, a wczoraj udało jej się ukraść małą drożdżową kuleczkę, którą wrzucamy do zupy makowej. Duszka żaliła się bardzo, że nie było mniejszych.

Usłyszeliśmy kiedyś, że kot na insulinie żyje rok, góra dwa lata. I wciąż mamy nadzieję, że naszej Duszki to nie dotyczy, że będzie z nami o wiele dłużej.

25 grudnia 2011

Tunia i Inga

Z okazji Świąt dostaliśmy życzenia od Rodzin, które zaadoptowały nasze tymczaski. Do życzeń dołączone były zdjęcia, którymi z przyjemnością się z Wami podzielę.


Dziękujemy za pamięć:-)

24 grudnia 2011

Dobrych Świąt Bożego Narodzenia

Gusia

Dziś mijają cztery lata od chwili, w której Gusia trafiła do schroniska. Miała wówczas około roku i dlatego też, 24 grudnia traktujemy jako dzień urodzin naszej Ko-córki.
Wiecie - cieszymy się, że tamci ludzie nie okazali się godni naszej Gusi.

23 grudnia 2011

Choinka

Nie jest tak, żebyśmy kupili największą i najprostszą choinkę świata. Ale skoro poda się kotom i nam, to chyba ok?









P.S. Życzenia będą jutro:-)

17 grudnia 2011

Namiot

Co jakiś czas ukrywamy kocie zabawki, by za miesiąc, dwa wyjąć je ze schowka i dać kotom. Podobnie zrobiliśmy z namiotem. Gdy wrócił do kociego użytkowania najbardziej doceniły go Nusia i Lusia. Na zmianę bawią się w chowanego, w pozorowaną walkę przez ścianki namiotu i czynią to tak gwałtownie, że z sypialni, gdzie namiot stoi, wypychają go do przedpokoju. Zabawa jest przednia i trwa czasami około dwóch godzin.


MałaKot po szczepieniu zdrowa jak tur i rozbrykana jak na małego kota przystało. Wczoraj z rozpędu wskoczyła na bocianie gniazdo i przez chwilę zatrzymała się zdumiona tym, że stoi na warczącej gniewnie Gusi. Poza tym zdarza się jej przebywać w bliskości Sisi, a Sisi zdarza się wylizać łepetynę Lusi.

Pora już chyba rozglądać się za choinką. Obiecuję fotorelację z bliskich spotkań kotów z drzewkiem:-)

15 grudnia 2011

1,75 kg

Tyle waży Lusia, zwana Karolcią. Koteczka została obejrzana przez pana doktora, zważona, zaszczepiona. A jak wychodziliśmy to spotkaliśmy czekającego na poczekalni owczarka kaukaskiego. Różnica wielkościowa między nim, a Małą Kot była porażająca:-)

11 grudnia 2011

To się nazywa szczęście

Sałatka z kapusty pekińskiej, groszku i fasolki wywołała szalone zainteresowanie Duszki i Lusi.

 Zasypianie w towarzystwie kotów.
 Gusia dogrzewa brzuch.
 Taaaki długi, acz wciąż mały kot.
 Z czerwonym im do twarzy.

 Sisi królująca nam miłościwie.
Przegląd tygodnia w pełnej krasie:-)

6 grudnia 2011

Sisi nadal nie lubi robienia zdjęć, ale za to codziennie zaszczyca mnie swoją uwagą. Gdy po powrocie do domu siadam w fotelu momentalnie na moich kolanach pojawia się Sisuleńka domagając się głasków, całusków i czułości. Jest burczone, ugniatane, a w przypływie uczuć miłosnych Sisi liże mnie po nosie. Jak się już dobrze ukokosi to mruczy aż w gardle jej bulgocze, podnosi głowę, by wystawić do głaskania szyję, a gdy kocia potrzeba bliskości zostaje zaspokojona idzie sobie. Coraz częściej też śpi na mnie w nocy.

Wczoraj odbyłyśmy zabawę przypominającą taką, jak z Sisulowego dzieciństwa. Taką z polowaniem na moje ręce, atakiem z drapaniem i gryzieniem. Nieco mam sfatygowane ręce, ale czegóż nie robi się dla kota.

A mała Sisi wyglądała tak:

3 grudnia 2011

Sobota

Ostatnio dużo jeżdżę i przez to dni mijają mi jeszcze szybciej niż wcześnie. Niby weekend, a zaraz jakoś niespodziewanie środa. Wracam do domu to trzeba i to i tamto i zanim usiądę, by mogły się we mnie wtulić koty, to zbliża się pora snu i koty wtulają się we mnie zasypiającą. Ale i same śpią dużo, dużo...






Z dużą radością wzięłam udział w postcrossingu kocim. Dotarły do mnie widoczne na zdjęciu kartki, za które serdecznie dziękuję:

P.S. Sisi obraca się obrażona widząc aparat.