Ona też, też...

Pirania też zna skróty komputerowe. Dziś takim skrótem zmieniła rozdzielczość ekranu.

Kociątko potrzebuje aprobaty, wyrazów zachwytu i podziwu. I dlatego, kiedy potrzebuje skorzystać z kuwety, przychodzi do mnie i woła tak długo, aż zdecyduję się pójść z nią do łazienki. Wówczas zaczyna się przedstawienie, którego ukoronowaniem (po sprzątnięciu kuwety) mają być głaski i pochwała.

Przez pierwsze 2 - 3 dni Pirania dostawała jedzenie do miski ustawionej w pokoju. Uznaliśmy, że nasze ko-córki mogą się zbytnio zirytować obecnością malucha przy misce. Teraz już się tak nie da. Pircia zasiada między dorosłymi kotami na podłodze w kuchni, zadziera łepetynkę i czeka tak jak one, aż pełne miski zostaną postawione we właściwym miejscu.

Gdy tylko jedno z nas się kładzie, Pirania uprawia polowanie na kołdrze. Zabawne jest patrzeć z jak wielkim przejęciem skacze na ruszające się pod pościelą wyimaginowane zdobycze.

Drapak okazał się być przebojem. Pirania wspina się na bocianie gniazdo (z pewna trudnością, bo obcięliśmy jej pazurki) i zasypia w nim nic sobie nie robiąc z hierarchii panującej w stadzie.

Nusia bawi się z Piranią, Gusia pozwoliła jej spać przy sobie i tylko Sisi manifestuje dystans. Ale jak myśli, że nikt nie widzi, to obwąchuje kocinkę i zagląda jej w uszy.

Kichanie

Nusia, po przebytym w dzieciństwie kocim katarze, wciąż ma nawroty różnych dolegliwości. A to kicha ozdabiając nam ściany, a to nie kicha, ale nosek ma niezbyt czysty, a to ślepka jej płaczą wydzieliną, która nie w porę starta zasycha i robi się strupem. Podczas ostatniej wizyty u weterynarza pan doktor polecił nam nowy na polskim rynku specyfik pozwalający podnieść odporność i złagodzić objawy działania herpeswirusa.

Dostaliśmy w strzykawce 10 ml, czyli po dwie dawki na 5 dni, i przystąpiliśmy do aplikowania prosto ze strzykawki do pyszczka Nusiowego. Kocórka dostała szału i broniła się wszystkimi łapkami. Przed podaniem kolejnej dawki przypomniało nam się, że doktor wspominał, iż niektóre koty lubią to lekarstwo. Lek podany na palcu, do wylizania, okazał się być przysmakiem i Nusia wołana na kolejna dawkę przybiega z radością.

Zgodnie z zaleceniami mamy podawać lek przez 21 dni dwa razy dziennie, a po tym czasie i zauważeniu poprawy po jednej dawce raz dziennie.

Gdyby ktoś potrzebował takiego specyfiku dla swojego kota, to spieszę donieść, że nazywa się on ENISYL-F.

Wyróżnienie

Od Maus i Abigail otrzymaliśmy wyróżnienie "To lubię":) Bardzo nam miło - dziękujemy:)

Zasady zabawy są takie, że należy wymienić 10 lubionych rzeczy, zjawisk, przedmiotów i wskazać 10 blogów, które chce się odznaczyć wyróżnieniem. O ile pierwsze bez kłopotu spełnię, z drugim mam kłopot. Ale o tym za chwilę:)

Bohaterki bloga lubią:

- jeść,
- swoich ludzi,
- kartony,
- wspólną zabawę,
- książki i papiery, na których można leżeć,
- słońce,
- piłki, szczególnie ping-pongowe,
- koce, poduszki,
- siebie wzajemnie
- uczestniczyć.

Co do wskazania 10 blogów... Nie jestem w stanie wybrać z wielu czytanych tylko dziesięciu. Z bohaterami kocich blogów i twórcami blogowych zapisków czuje się niejednokrotnie związana emocjonalnie, blogi inne niż o zwierzakach czytuję też z ciekawością. Lubię te blogi, do których odnoszą zakładki. I te wszystkie z przyjemnością czytam, czekam na nowe informacje, martwię się długa ciszą. Po prostu - lubię Was!:)

Rocznica

Wczoraj minął czwarty, wspólny z Sisi, pierwszy września. Te cztery lata wiele nas nauczyły, dużo w nas zmieniły, a przede wszystkim sprawiły, że nie wyobrażamy sobie szczęśliwego domu bez kotów.

Pierwsze zdjęcie Sisi:

zostało zrobione, gdy na kilka dni przed końcem sierpnia znalazłam ogłoszenie o kociakach do oddania i poszłam wybierać, który z nami będzie. 

Mam nadzieję, że czeka nas jeszcze wiele dobrych lat z Sisuleńką:)

Pirania na wakacjach

Jako, że nasi znajomi, obdarzeni kotami, wyjeżdżali na wakacje i głowili się jak zadbać o kociaste, ze wskazaniem na najmłodsze kocię w rodzinie, zaproponowaliśmy owej najmłodszej pobyt kolonijny w naszym domu.

Pirania, bo tak ma na imię owe wdzięczne małe kociątko, przede wszystkim śpi, a jak nie śpi to szaleje terroryzując ciotki. Które póki co jeszcze na nią burczą gniewnie, ale zarazem z ciekawością łażą za nią krok w krok. Tylko Gusia się obraziła - zbyt wiele nowych zdarzeń w ostatnich dniach.

Pirania bardzo samodzielnie gra w ping ponga, korzysta z drapaka i nader chętnie odwiedza dużą kuwetę naszych kotów. Nie zawsze odwiedza ową kuwetę w celu do tego przeznaczonym, bo przyłapałam ją już na spaniu, kopaniu dołów i łapaniu własnego cienia.

Najbardziej proPiraniowa jest oczywiście Nusia. Już wczoraj podjęły pierwsze próby wspólnej zabawy. Dziś rano próbowały spowodować, abym wybiła sobie zęby, bo one musiały grać w piłkę, małą i prawie niewidoczną.

Dzięki temu, że jest u nas Pirania, koty jedzą mniej. Jeśli nie zjedzą wydzielonych o poranku porcji mięska z puszki Pirania robi czyszczenie ciotczynych misek. Oczywiście, uprzednio czyszcząc swoją;)

Czekamy na przełom o kontaktach kocio-kocich. Z nadzieją i lekkim niepokojem...

P.S. Nusia znów przychodzi do nas spać;)))

Uwielbiam

gdy rano na mój widok Nusia - wszak słusznych rozmiarów kocica - robi zgrabnego fikołka w przód (zwanego potocznie barankiem). Rozczulające:)

Sądny dzień

Czyli  - coroczny przegląd kotów dziś nastąpił. Wszystkie trzy Ko-córki zostały zważone (oj, oj) i obadane z każdej strony. Urokowi pana doktora poddały się i Sisi, i Nusia, natomiast Gusia nakrzyczała, nasyczała i podejmowała próby zmienienia się w tygrysa (całe szczęście, że tego nie widziałam, bo bym z nerwów umarła) okazując, że nic a nic jej nie obchodzi sława pana doktora jako tego, który ma "dobrą rękę" do zwierzaków.

Koty ważą po ok. 6 kg (nie będziemy wypominać która ile) i pan doktor nakazał dietę. Czyli zamianę pysznej Josery na z pewnością nie mniej pyszną Royal Canin Obesity Menagement. Trzymajcie kciuki za, przede wszystkim naszą, wytrwałość w stosowaniu odpowiedniego żywienia :) 

Czy wiecie...

jak skrótami klawiszowymi otworzyć komunikator i włączyć w nim opcję wyszukiwania?


A Gusia wie:)))

Ze zgrozą zauważyliśmy...

że Nusia nie ma gdzie spać. O ile w podróży (tak, tak - znów) jakoś wytrzymuje w swoim plastikowym transporterku (i to też niezbyt długo, bo przecież idzie do Sisi, wtula się w nią, liże jakby prosząc o ratunek), tak w domu pojawił się kłopot. Sisi i Gusia nie są skłonne oddać Nusi własnych koszyków, a Nusia - śpiąc w transporterku... Hm... no wystaje... Tak od ramion. Mieści się ogon, pupa i kawałek kota. Aż żal bierze, gdy ogląda się Nusię wystającą z koszyka...

Poprzednie dwa koszyki kupiłam na Allegro, od tego samego pana. Teraz jakoś nie mogę go namierzyć. Może ktoś z Was ma kogoś sprawdzonego, godnego polecenia? Dla ścisłości dodam, że myślę o wiklinowym koszyku, który może służyć za transporterek.

Ten wzrok...

Znów siedziały spoglądając synchronicznie na spacerującego bezczelnie gołębia. Ale gdy tylko wyjrzałam chcąc zrobić im zdjęcie wpatrzyły się we mnie:

Nie wiem jak gołębie to wytrzymują;)))

Mieliśmy dziś...

... przyjemność gościć kilka osób z Niekochanych. Było gwarnie, wesoło, pracowicie:) Koty wykazały zainteresowanie gośćmi, ale jeszcze bardziej wykazały zainteresowanie spaniem. Na przykład w nowym namiociku, kartonie, czy koszyku:)

Gość

Szybko, szybko i całuśnie

Jak się domyślacie - owe szybko, szybko odnosi się do dni, które mijają błyskawicznie. Całuśnie... to już dłuższa historia;)

W tamtym tygodniu koty miały atrakcję w postaci Helenki. Bywało różnie, raz przyjaźniej, raz mniej, ale ogólnie - dobrze. Sisi Helę i Izę obdarzyła doskonałym lekceważeniem, Gusia wykazywała grymaśne zainteresowanie i tylko Nusia łaziła za Helenką krok w krok do chwili, w której to Helenka zaczynała chodzić  za Nusią - wówczas Kociątka złościła się, prychała, a gdy i to nie skutkowało - stosowała łapoczyny...

W niedzielę wyjechały dziewczyny, Ko-córki przywędrowały spać z nami, gdy nagle w poniedziałek budzik zadzwonił o 3:47. Kociaste, które zazwyczaj jadają śniadanie około 8 ze zdumieniem i zaspanymi ślepkami patrzyły na mnie znad misek. Gdy oznajmiłam zdecydowanym tonem, że na posiłek zbyt wcześnie, ułożyły się do snu, a ja wyruszyłam w podróż.

Wróciłam we wtorek wieczorem. Gdy zmęczona podróżą zasnęłam już koło 21, Nusia, ucałowawszy mnie czule, ułożyła się koło mnie na poduszce i była ciężko obrażona na Z., który nieco później niż ja, próbował pójść spać. Noc na moich nogach spędziły Nusia i Gusia.

Balkon już jest udostępniony Kociastym czas jakiś. Zadowolone są mocno i okazują to radośnie. Poranki wyglądają tak, że prosto z łóżka wędruję do łazienki, kuchni po kawę i na karmienie kotów, a później biegiem do pokoju, w którym otwieram drzwi balkonowe - Gusia już siedzi pod nimi i patrzy na mnie znacząco.

Nieco jeszcze u nas zamieszania, ale już w przyszłym tygodniu będziemy tylko leżeć i przytulać koty. No i przyzwyczajać się do myśli o kończących się wakacjach;)

Ech, wózek...

Migawki

Zrobiło się chłodniej i deszczowo, więc koty śpią z większym niż dotychczas zapałem.

Nusia polubiła moją torebkę:

Sisi z zaspania jest nieco zamglona:

Gusia zagrzebała się w transporterku:

Jedyne, co jest w stanie obudzić koty, to ugotowana rybka:

A gdy już się najedzą, umyją, to znów idą spać: