Najmniejsza w rodzinie

Tak się jakoś porobiło, że najmniejszą w rodzinie została Gusia. Nuśka, czyli nasz Mały Misiu, urosła wzdłuż, wszerz, wzwyż i Guziolek stał się kotkiem najmniejszym.

 Gusia nieodmiennie nas zachwyca. Zachwyca tym wszystkim, co dla innych Ko-córek jest zwyczajnością - robieniem "poka brzuszka", lizaniem człowieka po ręce", ocieraniem się o dłonie, czy twarz. Tę przedziwną optykę ustawiło w nas to, że kiedy trafiła do rodziny była dzikim dzikuskiem, który z opcji socjalizacyjnych miał włączona jedynie tę, by wspinać się człowiekowi po nodze, gdy jest się głodnym.

Pamiętam jak martwiliśmy się, że nie "dogadają się" z Sisi, jak pierwsze dni upływały nam w nerwowym spoglądaniu na koty i w obawach, czy nie wyrządzą sobie krzywdy. W końcu obydwie były już dorosłe i mogły nie życzyć sobie towarzystwa.

Gusia jest kotem najbardziej z naszych kotów osobnym. Może wpływ na to ma wiek w jakim do nas trafiła? I to, ze nie wychowywaliśmy jej od cztero-, czy sześciotygodniowego szkraba? Z drugiej strony - ona jedyna przychodzi leżeć na naszych kolanach, domaga się naszej uwagi, przy jednoczesnym - głośnym i burkliwym - oznajmianiu, kiedy ma już dość naszego zainteresowania.

Po mundialu i remoncie nadszedł czas na lekkoatletykę

Zimno się zrobiło...

i spać się chce. Nieustannie...

P.S. I jeszcze P. pojechał. No, to ze smutku też się śpi...

Zasypianie

Od kilku dni jest tak, że kiedy wieczorem idę do sypialni, na łóżku czeka na mnie Sisi. Otwiera oczy akceptując moją bliską obecność, a gdy po chwili czytania odkładam książkę i moszczę się do snu, podsuwa mi łapki. I tak zasypiam trzymając Sisuleńkę za łapkę i wedle słów Z. (ja śpię, więc nie wiem) śpimy tak długo w noc. Oczywiście, nie same, bo Nusia za chwilę dołączą do nas układając się na moich nogach. Nusia uwielbia się opierać. Nie może położyć się obok, wymaga podparcia i poczucia, że pod nią jest kawałek człowieka. Kilka nocy temu, w chwili, gdy próbowałam spod Nusi wyciągnąć nogę, postanowiła mnie przytrzymać. Pazurkami;) Nusia odkryła też ostatnio przyjemność wdrapywania się na łóżko pod kapę. Gdy tylko ma ochotę na sen, a szafka z ręcznikami jest zamknięta, wędruje do sypialni. Gusia, wciąż burcząca gniewnie, nie ustaliła sobie jeszcze stałego, wakacyjnego, rytmu przychodzenie po głaski, ale z mojej inicjatywy korzysta chętnie. I oczywiście też pakuje się nam do łóżka.

Remontu ciąg dalszy...

Wróciliśmy do siebie w niedzielę. Wciąż jeszcze koty nie mogą odwiedzać wszystkich pomieszczeń, ale dwa pokoje i przedpokój zwiedzają swobodnie lekko zdumione zamkniętymi drzwiami do kuchni, czy łazienki;) Najważniejsze dla siebie miseczki i kuwetę oraz ludzi mają przy sobie i to - jak sądzę - liczy się najbardziej. 

Jako, że od kilkunastu dni jest u nas P. koty mają szansę zaprzyjaźnić się z kolejna osobą. Najwięcej uczuć okazuje P. Nusia. Liże go, bawi się z nim, ociera się o niego. Sisi jest zdecydowanie zdystansowana, a Gusia, jak to Gusia, pozwala się łaskawie głaskać, zasiada na kolanach P., ale gdy ów próbuje wykazać inicjatywę w kontaktach z Ko-córką, Gusia wyraża zdecydowane oburzenie;)

Zmierzamy powoli do oczyszczenia poremontowego balkonu, tak żeby się nie "marnował". 

A poniższe zdjęcie przedstawia Gusię w mieszkaniu M.:

:-D

Zdjęcia, bo na tyle tylko nas stać w tym upale

Remontujemy...

Czas niedługi po tym, gdy przyjechaliśmy do wakacyjnego mieszkania, zaczęliśmy w nim remotn. Uciekliśmy z kotami do koleżanki Z., a później ze sobą i kotami do koleżanki M. Wdzięczni za schronienie jesteśmy niewymownie, a Kociołki cieszą się dodatkowo jeszcze jednym - M. ma osiatkowane okna i Kociaste mogą spędzać dnie leżąc na parapecie:)

Ekipa obiecuje skończyć remont przed końcem przyszłego tygodnia. Wówczas - jak mamy nadzieję - znajdziemy kabelek od aparatu i zaprezentujemy zdjęcia.

Za pomoc - dziękujemy stokrotnie:-D

Dojechaliśmy...

szczęśliwie wczoraj po wschodzie słońca. Koty intensywnie zwiedzały nowe-stare miejsce, a dziś odsypiają podróż. Najważniejsze przecież jest to, że jesteśmy my, koszyki i miski (nie czuję się na siłach ustawiać hierarchii;))

Podróż minęła spokojnie, tylko Gusia czuła się w obowiązku kontrolować, czy dobrze jedziemy i prawnie nie spała.

Pozdrawiamy z południa Polski:)

U progu wakacji

Jeden dzień wakacji, a ja już dziś mam przypływ energii. Koty - sądząc po galopujących Sisi i Nusi sądząc, również.

Ów wspomniany przypływ energii objawia się tak, że przy okazji pakowania przed wakacyjna podróżą, zaczęłam sprzątać w szafkach, na półkach, porządkować papiery gromadzone z myślą o tym, że kiedyś się je wyrzuci. Hm, hm, nadeszło "kiedyś";)

Piszę o tym tak dokładnie, bo - jak się domyślacie - stworzyłam raj dla Kociastych. Półki, na których zawsze stały książki, szafki, dostępu do których broniły teczki, ubrania itp., nagle stanęły otworem. A jako dodatkowy element zwiększający szczęście jawi się stos papierów do wyrzucenia, na których można sobie urządzić ślizgawkę.

Wyobrażacie to sobie? (Niestety, włożyłam gdzieś ładowarkę od aparatu i w związku z tym nie mam zdjęć dokumentujących tę pełnię szczęścia. Zdjęcia zatem sprzed kilku dni).

Czas polowań na muchy...

należy uznać za rozpoczęty. Co prawda nie ma tych much zbyt wiele (na szczęście), ale pojawianie się ich powoduje przyspieszenie kocich serc. Ale gdy nie ma much:

Się leży pokazując brzuch w dolnej części wylizany do gołej skóry

Się poluje na człowieków z tunelu:

Się przysypia na stole:

Się na stole nie przysypia:

Się śpi wdzięcznie na książkach:

Gusia opanowała ostatnio karton z kurtkami zimowymi (miejsce w szafie zajmują książki i w związku z tym zimowe ubrania wylądowały w kartonie), gdzie śpi wtulona wdzięcznie w wyścielidło.

Krówek z Damą

Pamiętacie Krówka? Gdy tylko poczuł wiosnę wymeldował się ze stajni i wrócił w dobrze znajome kąty. Karmi go Pani Sąsiadka od Pusi, my, i ktoś pewnie jeszcze;) Gdy otwieramy okno, a on jest gdzieś niedaleko, przybiega, zasiada wygodnie i domaga się jedzenia. Czasami wołamy go specjalnie zaniepokojeni jednodniową nieobecnością Krówka.

Ostatnio zaczął przychodzić z koleżanką. Wczoraj udało nam się uchwycić ich na zdjęciach:

Lubimy Krówka i cieszymy się, gdy przychodzi. Martwimy się jednak o nasz wakacyjny wyjazd. Może zostawimy puszki u Pani Sąsiadki od Pusi?

Wyglądamy...

 wszyscy teraz mniej więcej tak:

P.S. Wiatraki w mieście wykupili.

Ciepło

Zrobiło się ciepło, oj bardzo ciepło. Koty przesypiają większość dnia, budzą się pod wieczór, gdy leciutko powiewa chłodem. Nusia domaga się wówczas gry w ping-ponga, Sisi w "dawać tego kota", a Gusia namawia, aby usiąść i nadstawić kolana;) Wszystkie trzy układają się na nagrzanych słońcem parapetach i przypominając fryteczki śpią "na strzałkę". My też jakby mniej mrawi jesteśmy...

P.S. Nusince płaczą znów oczka, złości się na nas podczas czyszczenia

No i po wizycie...

Najciekawszą chyba obserwacją z pobytu Mamy jest ta, że Kociaste nie spały tak, jak zazwyczaj śpią (no, może dopiero wczoraj) w dzień. Walczyły z sennością przyglądając się, gdzież ta Pani M. chodzi i co robi. Poza tym Sisi okazywała zniecierpliwienie, gdy Mama ją głaskała, Gusia wskakiwała Mamie na kolana, by zaraz stwierdzić, że to nie TE kolana i zeskoczyć, a Nusia - owszem - dawała się głaskać, ale gdy zapadła w kamienny sen;)

A te zdjęcia znalazłam w aparacie:

Wizyta

Przyjechała do nas Mama. Sisi z wrażenia nie była dzwonkiem, kiedy wróciłam z pracy. Gusia burczy oburzona, gdy Mama próbuje ją głaskać. Nusia ułożyła się na kołdrze po dokładnej toalecie, ale gdy zobaczyła, że to nie ja się pod tą kołdrę kładę, zdumiona zasiadła obok łóżka.

Noc Sisi spędziła w koszyczku, Gusia i Nusia na nas. Ciekawa jestem dalszego rozwoju sytuacji;)

P.S. Misia z poprzedniego wpisu ma już dom. Trzymajcie kciuki, aby był to ten właściwy:)