Donos na Małego Misia

Nusia, zwana w przypływie czułości Małym Misiem, zasłużyła na donos. Wykoncypowała bestyjka, że jak się odpowiednio rozdziawi paszczękę i umiejętnie złapie zębami, to uda się urwać klawisz z klawiatury. Wypróbowała metodę, metoda przyniosła oczekiwany skutek, więc Nusia – z radosnym błyskiem w oku – rozpoczęła dzieło zniszczenia.

Klawisz „2/@” udało się przytwierdzić tak, by był sprawny. Klawisza „z” – nie. Po jednodniowym korzystaniu z klawiatury ekranowej zasięgnęliśmy porady specjalisty, który stwierdził, iż wymiana klawiatury kosztować powinna około 150 zł. Kupiliśmy klawiaturę osobną za osiemnaście zeta. Ale to nie koniec… Nusia zafascynowana powodzeniem swej niszczycielskiej działalności postanowiła ją kontynuować. Chwila odejścia od komputera kosztowała mnie F8. A dziś wydarzyło się coś, co nie pozwala zwątpić w inteligencję Ogoniastych.

Nusia powolutku weszła na stół, rozejrzała się bacznie dookoła, pochyliła nad klawiszem ze znaczkiem windowsa, wysunęła ząbki i zazezowała na Z. On krzyknął, a ona jednym sprytnym ruchem wyłuskała z klawiatury ów klawisz i spyliła z nim do sypialni. Udało się go odzyskać i przykleić. Podczas walki o klawisz Z. nakrzyczał na Nusię. Obrażona stała przez 10 minut w przedpokoju łypiąc na niego mało życzliwie i jednocześnie całą sobą informując, że należy jej pożałować, bo przecież ona… nic złego… Z. pożałował.

Próbowała wydłubywać klawisze z tradycyjnej klawiatury, ale próba się nie powiodła. Wyobrażam sobie jak była zawiedziona.

P.S. Chyba w ramach samopokuty Nusia ostatnią noc spędziła w łazience, koło rur od umywalki, śpiąc na nowej szmacie do podłogi.