Nowe doniczki

Wczoraj z dużą dawką niepewności przystąpiłam do przekładania kwiatów z mniejszych w większe doniczki. Ów niepokój miał dwojakie źródło. Po pierwsze mimo, że jak się wydaje "mam rękę do kwiatów", zawsze podczas zabiegów okołoroślinnych nurtuje mnie wątpliwość, czy kwiaty zrytowane moją nieporadnością i brakiem profesjonalizmu nie zbuntują się i nie przestaną wyglądać tak ładnie jak wyglądają. Choć gdyby tak założyć, że rośliny są próżne? Po drugie, niepokoiło mnie to, jak przełożyć kwiaty nie pozwalając jednocześnie kotom wytarzać się w ziemi, kraść mi doniczek sprzed nosa i, co najważniejsze,  jak nie wzbudzić kociego zainteresowania (no, dobrze - Nusiowego zainteresowania) nowymi doniczkami na tyle, by koty uznały, iż należy w nich pogrzebać.

Jako, że logistyka jest najważniejsza, zgromadziłam w łazience gazety, kwiaty, nowe doniczki, ziemię i nożyczki, wyprosiłam koty, zamknęłam drzwi i przystąpiłam do pracy. Z. przystąpił do relacjonowania tego, co dzieje się za drzwiami. Gusia usiadła na szafce i ze zdumieniem oraz niesmakiem przyglądała się drzwiom zamkniętym. Nusia usiłowała za pomocą robienia baranka połączonego z fikołkiem otworzyć drzwi, ale zapomniała, ze to działa jedynie wówczas, gdy stosuje się po właściwej stronie drzwi. Ta nie była właściwa. Sisi próbowała zaglądać przez kratkę w drzwiach , a ostatecznie zdegustowana odsunęła się i przystąpiła do toalety.

Gdy drzwi zostały otwarte Nusia wpadła do łazienki obwąchując wszystko z podziwu godnym zapałem. Gusia wmaszerowała dostojnie i zaraz wyszła, a Sisi straciła zainteresowanie i postanowiła łazienki nie odwiedzać. Skończyło się zatem dobrze, choć Nusia próbowała pobawić się gazetą z drobinami ziemi. Sisi uznała, że ona odbierze wykonaną pracę w godziwym miejscu i gdy już podlałam kwiaty po ustawieniu ich na parapecie, zasiadła między doniczkami i skrupulatnie im się przyglądała.