Dynamizm z przerwą na drukowanie

Sisi długo spała. Spała całe popołudnie z jednym tylko wyjątkiem. Wychodziliśmy do biblioteki, więc należało to wyjście należało obmiauczeć solidnie zza zamkniętych drzwi. Potem Sisi zjadła z nami jajecznicę, zagrzebała się uroczo w kocyk i spała... spała... spała...

Obudziła się. I dostała dynamizmu. Biega i krzyczy na nas albo cichutko gdzieś coś broi. Na nasze nieszczęście Kocilka upodobała sobie wchodzenie za kuchenkę gazową. Przeczołgiwała się pod kaloryferem i nagle miauczała za kuchenką. Zabarykadowaliśmy. Reklamówką z cukrem, reklamówkami pustymi, ale w dużej liczbie, niepotrzebnymi półkami. Dziś usiłowała przewiercić się przez barykadę. Gdy wchodziłam do kuchni Sisi smętnie przyglądała się miseczce. Gdy wychodziłam szelest foliowych toreb oznajmiał, że Sisi daleka jest od smętności. W biegu Sisi wskakuje między szafę i ścianę. Wąsko tam straszliwie i zazwyczaj z tej szczelinki Sisul wyłazi tyłem. Ale gdy kot ma dynamizm - dokonuje rzeczy niemożliwych. Przed chwilą widziałam jak wychodziła głową, a nie ogonem, do przodu. Z trakcie biegu wydarzyło się coś od Sisulka niezależnego – włączyłam drukarkę. Sisi natychmiast przyszła oglądać cóż to z tego będzie. Kocilka uwielbia obserwować drukarkę. Zagląda energicznie w enigmatyczne wnętrze tego dziwnego stwora.

Po drukowaniu i wyłączeniu drukarki włączył się dynamizm Kocilki. W ramach szaleńczego biegu po mieszkaniu wskoczyła na szafki kuchenne, z szafki wskoczyła na półeczkę i... nagle usłyszeliśmy brzdęk spadającego słoika. Słoiczek z herbatą zamiast stać na półce leżał na szafce. Kota nie było. Zajrzeliśmy pod fotele. Pod łóżko. Za szafę. Za wc i do pralki. Nie ma kota. Weszłam do kuchni i zadziwił mnie szelest dobiegający spod sufitu. Nasza Sisi najspokojniej w świecie siedziała na szafce i obgryzała dawno zapomnianą palmę wielkanocną z suszonych kwiatów (chyba jeszcze poprzednich lokatorów). Z. Wdrapał się, zdjął naszego ukochanego strzępiona. Usiedliśmy, każde nas swoja pracą, by za chwile zerwać się na dźwięk kolejnego spadającego słoika. Sisi znów siedziała na szafce.

Mamy wysokopiennego kota.

niedziela, 07 stycznia 2007

Komentarze:

daria_nowak
2007/01/07 23:13:35
Trzeba mieć oczy dookoła głowy… A mieszkanie przystosowane lepiej niż do małego dziecka;)
Gość: Izolda, e1-134-u11.elartnet.pl
2007/01/08 16:01:56
Ale z tej Sisi łobuziak! Aż się boimy co to będzie :))) Przesyłamy dużo buziaczków w ten brojący pyszczek!
mbmm
2007/01/08 20:01:38
I słusznie czynicie:))) Bójcie się:))) I ślijcie Sisulkowi buziaczki:))) Czy Lulu nas jeszcze pamięta?
Gość: , acho107.neoplus.adsl.tpnet.pl
2007/11/25 00:20:05
Boże kocham tego Twojego kotka ;)
Uśmiałam się przy czytaniu że heeej :D pozdrawiam
Martyna!
PS.Ucałuj kota :D
mbmm
2007/11/25 18:09:14
Dziekuję za wyrazy miłości:)))
Ucałowałam;)